Sabah

Vrijdag 24 mei was het zo ver, we hadden vakantie en 's avonds zouden we naar Kota Kinabalu in Sabah vliegen. We hadden de hele dag vrij omdat het een nationale feestdag was (ik weet eigenlijk niet precies de reden ervoor). Ik besloot dus om het meeste van de dag te maken en 's ochtends vroeg op te staan en naar het café te gaan om daar te 'helpen' maar vooral te leren koken. Ik kwam er rond een uur of 8 aan, tegen het einde van de ontbijtdrukte. Rond een uur of 9 begonnen we te koken en ik heb wat geholpen met het snijden van uien en het roeren in pannen en natuurlijk vooral goed opgelet wat ze allemaal in de pan gooien. Het was een erg gezellige dag en rond half 1 ben ik weer terug naar huis gegaan zodat ik nog even kon douchen en de laatste dingen kon inpakken voordat we met de bus naar KL en richting het vliegveld gingen. Onze bus was uitgeroosterd dus we moesten een extra uur wachten voordat we naar KL gingen wat iets minder was omdat we daardoor toch lichtelijk in tijdstress kwamen. Gelukkig ging alles daarna vrij soepel en vanaf KL gingen we met de trein en de bus naar de terminal. Ingecheckt en wel zagen we de anderen achter de douane. We hebben nog even wat bijgekletst en zijn toen het vliegtuig ingegaan, de vlucht leek eindeloos (ik was na een uur misselijk geworden dus dat hielp ook niet echt mee) maar de vreugde was dan ook groot toen we eindelijk geland en uit het vliegtuig waren.

De eerste dag waren we met zijn zessen omdat de 8 maanden vrijwilligers 's avonds over zouden vliegen en de vrijwilligers in sabah een bruiloft hadden, dus zij zouden ook 's avonds komen. We hebben daarom niet erg veel gedaan, wat uitgeslapen een beetje door KK gelopen en niet veel meer. 's Avonds toen iedereen er eindelijk was zijn we met zijn alle wat gaan eten en daarna uitgeweest. De volgende twee dagen zijn we overdag naar de eilanden voor de kust van KK geweest en we zijn 's avonds nog een keer naar de film gegaan.

Dinsdag ochtend was het dan eindelijk zo ver, we werden om half 8 's ochtends opgehaald en gingen opweg naar Mount Kinabalu. We stonden natuurlijk niet vroeger op dan nodig was en hadden daardoor nog niet ontbeten, dus na een korte tussenstop om wat eten te kopen gingen we verder opweg. De weg liep aardig omhoog en er waren ook veel meer bochten en met de maleise manier van rijden is dat niet al te comfortabel, ik denk niet dat ik ooit nog zal klagen over papa die door een bergpas rijd. Maar eind goed al goed we kwamen redelijk bijtijds aan en toen was het tijd om dan ook echt te gaan klimmen. Het pad omhoog is vrij stijl en bestaat daardoor meer uit tredes dan dat je omhoog loopt. In eerste instantie vond ik dit wel fijn, maar na de eerste honderd tredes was dat met de zon verdwenen. Het weer was helaas niet al te best we hadden hier en daar een buitje en er waren erg veel wolken wat het zicht en het uitzicht niet ten goede kwam. Gelukkig waren er ook wat momenten dat de zon wel doorbrak en dan was het best fijn. Rond een uur of 5 's middags kwamen we bij het hostel aan. Vanaf daar zouden we de volgende morgen om 2 uur vertrekken richting de top om daarna weer terug te keren om te ontbijten en uiteindelijk nog een kort dutje te doen. Toen we daar eenmaal aan waren gekomen was ik gesloopt. Het had vlak voor we daar aankwamen ook wat harder geregend dus ik was ook nog nat en koud. Daarbij was ik natuurlijk de langzaamste in de groep dus mijn pauzes waren aanzienlijk korter dan die van de anderen. Ik heb het gevoel dat het mij veel meer moeite kostte dan hen, maar ach ik heb dat afgeschoven op het feit dat Nederland plat is en ik dus niet gemaakt ben om omhoog te lopen. Na het avondeten ben ik rond een uur of half 7 mijn bed ingedoken om er niet meer uit te komen tot de volgende ochtend. De volgende ochtend ging het in het begin weer prima, maar na de eerste kilometer raakte ik de groep kwijt omdat ze een andere groep inhaalde die mij er niet langslieten en vanaf daar ging het wat bergafwaards (niet letterlijk, helaas). Na een lange klim, had ik tegen zessen eindelijk de top bereikt. Niet op tijd voor zonsopkomst maar ach je kan niet alles hebben, daarbij was het koud zat dus naar wat foto's ben ik samen met twee anderen vrijvwilligers die ik daar weer gevonden had iets verder afgedaald om even lekker in de zon te gaan zitten. Uiteindelijk kwam ook de rest van de groep weer naar beneden en zijn we verder afgedaald tot aan het hostel. Daar aten we ons ontbijt (we hadden voor we naar de top gingen ook nog wat gegeten) en hebben een kort dutje gedaan, omdat we toch nog een uur hadden. Toen was het weer tijd om alle spullen te pakken en verder naar beneden te gaan. In het begin ging alles nog wel prima, ik was natuurlijk wel weer iets langzamer. Het was ook best glad en slipperig door de regen en modder en ik had de nodige moeite om mijn evenwicht te bewaren, ik snap ook niet hoe de anderen zo snel gingen zonder op hun bek te gaan. De laatste paar kilometers gingen helaas een stuk minder, nadat ik al drie keer door mijn enkels gegaan was begonnen ook mijn knieen nogal instabiel aan te voelen en de gids heeft me de laatste drie kilometers naar beneden ondersteund. Dit betekende wel dat ik voorop liep en iedereen dus ineens een stuk langzamer ging. Maar volgens mij vonden de meesten dit niet zo heel erg. Eindelijk beneden kon ik amper meer op mijn benen staan en nadat we terug naar KK zijn gegaan ben ik ook bijna gelijk mijn bed ingegaan. De volgende dag hebben we niet zo veel gedaan, ik heb nog wel geprobeerd met enige regelmaat wat rond te lopen om het soepel te houden, voor hoeverre je het soepel kon noemen. Het grootste gedeelte van de dag hebben we echter in het hostel doorgebracht.

De dag daarna, (vrijdag), gingen we naar het oogstfestival. Het was de laatste dag van het festival. Met het festival vieren ze dat de rijst oogst afgelopen is. Er was veel traditioneel dansen, wat betekent rondlopen op de maat van de muziek en langzaam met je armen flapperen. Ook was er veel rijstwijn een echte delicatesse in Sabah, niet echt een aanrader. Al snel raakte we opgesplitst in kleinere groepen, proberen bij elkaar te blijven als je met ongeveer 20 mensen bent werkt niet echt. Ik heb het grootste deel van de dag dus met Ellie doorgebracht. We hebben een kijkje genomen bij de Miss Sabah verkiezing, maar daar was niet zo heel veel aan. Alles was natuurlijk in het maleis en alle missen bewogen in slow motion dus na 10 minuten hadden we het wel gezien. Daarna hebben we een aantal rondjes over het terrein gelopen op zoek naar andere vrijwilligers en uiteindelijk vonden we Hannah en Anouk, toen hebben we nog wat rondjes gelopen en werden we uitgenodigd om op traditionele wijze rijstwijn te drinken. Ik weet niet precies hoe het werkt maar er waren een aantal grote potten met rietjes erin, dan gooien ze er water in en is het de bedoeling dat je alles via het rietje opdrinkt. Nadat we die hier allemaal in geslaagd waren zij het met enige moeite leek het ons het beste om weer verder te gaan. Uiteindelijk vonden we de rest van de vrijwilligers in de boven verdieping van een huis. (Er was een deel wat was ingericht als een traditioneel dorp, met traditionelehuizen. Hier werden beneden de traditionele dansen uitgevoerd en drank gedronken en eten verkocht). Ze hadden daar al een poos gezeten en wat gekletst, nadat we nog even wat gezeten hadden hebben we nog weer wat rondgelopen en daarna ben ik rond een uur of 7 's avonds met twee anderen weer terug gegaan.

De volgende ochtend moest ik vroeg op, want om 10 uur zou ik met Mas en Anga naar een bruiloft gaan. Ik moest wel eerst nog zien te vinden waar ze verbleven, maar dat ging achteraf ook niet al te moeilijk ben een keer de verkeerde kant opgelopen. Toen ik daar aankwam heb ik mijn spullen bij hun gelaten en daarna zijn we direct naar de bruiloft vertrokken. Het was deze keer weer anders dan de keren hiervoor, omdat het de ceremonie van de bruidegoms kant was. Eerst hebben we natuurlijk gegeten en daarna was het tijd voor de zang en dans, na nog wat met mijn armen geflapperd te hebben gingen we weer terug. 's Middags zijn we naar de markt gegaan en hebben daar wat gegeten en souvenirs gekocht en 's avonds zijn we naar een heel luxe visrestaurant gegaan. Mas haar oom betaalde en het eten was ontzettend lekker maar ook erg duur. De volgende morgen zijn we nog naar de ochtendmarkt gegaan en toen was het alweer tijd om afscheid te nemen. Ze waren alleen in Sabah voor de bruiloft en zouden 's middags weer terugvliegen. Het afscheid was wat abrupt omdat het allemaal wat gehaast ging. Mas en Anga waren de laatste bij de bus dus was het een wat kort afscheid. Aan de ene kant was het wel verdrietig omdat ik Mas nu niet meer zie tot de volgende keer dat ik in Maleisië ben, maar aan de andere kant heb ik me er vrij snel overheen weten te zetten. (Ik moest ook nog 15 minuten door KK in mijn eentje lopen langs de markten en dat is al vervelend genoeg als toerist met een enorme tas op je rug, dus ik wilde niet daarbij ook nog huilen).

Eenmaal terug in het hostel ontmoette ik twee nederlandse meisjes die ook aan het reizen waren, de ene was haar vriendin hier komen opzoeken. Zij vroegen of ik zin had om 's avonds mee te gaan naar de film dus dat heb ik gedaan en daarna zijn we nog wat wezen drinken in een bar. Het was erg gezellig en de volgende dag ben ik met hen meegegaan in plaats van de bus naar Sandakan al te pakken, ik had toch nog een 'vrije' dag in mijn planning. 's Avonds hebben we nog wat met zijn drieen gegeten en daarna zijn we voor een massage gegaan. Daarna ben ik lekker mijn bed in gedoken en de volgende morgen was het toen wel tijd om richting Sandakan te vertrekken.

In Sandakan kwam ik de andere vrijwilligers weer tegen toen ik bij het hostel aankwam, dus ben ik met hen wat gaan eten en zijn we daarna nog wat gaan drinken op een terrasje. Dat was erg gezellig. De volgende ochtend ben ik echter 's ochtends naar de Orang-utan sanctuary gegaan en zijn zij al weer terug naar KK gegaan. De Orang-utan sanctuary was aan de ene kant erg leuk maar aan de andere kant ook wat teleurstellend. Het was erg leuk om de orang-utans te zien maar ze waren wel erg ver weg waardoor ik het meer op een dierentuin vond lijken. Ik voelde me ook niet helemaal in orde en ben daarom daarna weer terug naar het hostel gegaan. Daar heb ik de rest van de middag geslapen.

De volgende ochtend was het weer tijd om de bus terug naar KK te nemen, want daar zouden we 's avonds uit eten gaan voor Hugo's verjaardag. We gingen naar een restaurant wat Little Italy heet, met je raad het al italiaans eten. Het eten was erg lekker en het was daarnaast ook erg gezellig. Na het eten zijn we nog uitgeweest. Het was namelijk ook de de laatste avond met alle vrijwilligers samen. De volgende dag hebben we wat uitgeslapen en daarna ben ik nog een keer naar de film geweest en de rest van de middag hebben we wat rondgehangen in het hostel. 's Avonds hebben we met zijn alle wat roti gegeten en toen was het tijd om afscheid te nemen van de vrijwilligers uit Terengganu, zij vlogen vrijdag avond al terug omdat ze dan zaterdag de bus konden pakken en hun lessen zondag weer beginnen. Daarna zijn we nog met de vrijwilligers uit Sabah naar een avondmarkt geweest. Het was een beetje een tegenvaller want om half tien begonnen ze op te ruimen.

Zaterdag middag vlogen Hannah en ik weer terug naar KL en 's ochtends hebben we met zijn allen nog even ontbeten bij de bakker, waar ze versgebakken brood hadden en iets wat verdacht veel leek op kaaststengels. We waren niet al te vroeg voor onze vlucht omdat we onze taxi wat verkeerd geboekt hadden en deze ook nog eens wat laat was maar gelukkig hadden we nog steeds meer dan genoeg tijd. Na de vlucht namen we nog twee bussen, een naar het busstation en een naar Gemencheh en tegen een uur of tien 's avonds waren we weer thuis na een mooie maar ook wel drukke twee weken.