Ramadan

Na de ochtend op school zaterdag 6 juli, hadden de leraren me uitgenodigd om met hen mee te gaan naar een viering. Er was namelijk een feest bij een van de leerlingen van de school thuis omdat haar ouders een tweeling hadden gekregen. Dus daar hebben we met een aantal leraren geluncht en nadat we nog even bij de baby's hebben gekeken hebben ze me weer terug gereden naar school. Het was nog best vroeg in de dag en omdat er niemand thuis was bij de homestay besloot ik even later om naar het cafe van Mak te lopen. Zondag heb ik samen met Anga bij Mak's cafe ontbeten en daarna gingen we met drie andere uit het dorp naar een orang asli dorpje vlak bij. Het dorpje lag verborgen aan het einde van een grindpad vanaf de grote weg. Het was in een open vlakte met een meer en de open vlakte was omringt door jungle. Het was een van de indrukwekkendste plekken die ik dit jaar gezien heb en ik was ook best teleurgesteld dat ik mijn camera niet mee had. We bleven er niet erg lang, er was een of ander ritueel met bloem en een ei en daarna vertrokken we weer. In de tussen tijd ben ik even bij de pratende vogels wezen kijken en dat was best leuk. Ze konden een aantal zinnetjes zeggen als 'waar kom je vandaan?', 'hoe gaat het?' en nog een paar andere. Na een klein kwartier terwijl ik nog de schoonheid van de plek probeerde te bevatten, was het alweer tijd om te gaan. We gingen nog naar Tampin voordat we weer naar huis gingen.

Hannah zou zondag terugkomen uit KL maar kwam uiteindelijk pas maandagochtend om 6 uur 's ochtends thuis. Ze was naar KL gegaan om een vriend van haar uit Engeland die aan het reizen was te zien en zijn kaart was aan het eind van het weekend geblokkeerd dus omdat ze hem niet aan zijn lot over wilde laten heeft ze hem toen uitgenodigd mee terug te gaan naar Gemencheh. Ik was hier niet van op de hoogte maar dat was mijn eigen schuld. Mijn batterij van mijn telefoon was opgeraakt en ik ben mijn oplader kwijt. (Zelfs na een redelijk grote schoonmaak heb ik hem nog niet gevonden, gelukkig heeft Hannah dezelfde telefoon dus ik kan haar oplader lenen als ze er is) Nouja ik was dus wel ietwat ongerust maar ben rond een uur of 12 toch in slaap gevallen door vermoeidheid. Ik wilde als ze er om 12 uur nog niet was naar de buren gaan om te kijken of zij een oplader hadden, maar viel uiteindelijk voor die tijd in slaap. Gelukkig kwam ze maandag ochtend weer terug en haar vriend uit engeland was ook erg aardig.

We moesten die week de muurschildering bij de Preschool afmaken en we wilden beginnen aan de boekenleggers en goodiebags voor de leerlingen. Het kwam uiteindelijk dus ook best goed uit dat haar vriend er was want hij heeft ons een heel eind geholpen. We hebben nu alle boekenleggers en goodiebags af en hoeven ze dus alleen nog maar uit te delen. Voor alle leerlingen en leraren hebben we een boekenlegger gemaakt van gekleurd papier met een foto van ons in de school en onze namen erop. Die hebben we nog gelamineerd en weer uitgeknipt. Ze zijn erg leuk geworden en ik ben er zeker tevreden mee, ik hoop stiekem dat we er nog een aantal overhebben aan het eind, want dan houd ik er zelf ook een als aandenken. Daarnaast hebben we voor alle leerlingen een kleine goodiebag gemaakt. Omdat het Ramadan is denk ik niet dat we nog een echt afscheidsfeestje krijgen, aangezien alle feestjes hier om eten draaien. Dus we hebben dit bij wijze van afscheid gemaakt. Elk kind krijgt een plastic zakje met een aantal stickers, een kleurpotlood, twee snoepjes (om thuis op te eten), een ballon en een boekenlegger dus. We denken erover om nog een spelletjes middag te organiseren, maar dat zou ik dan in feite in mijn eentje moeten doen aangezien Hannah deze week niet meer in school is en onze laatste dag is al volgende week vrijdag dus ik moet nog even kijken of dat gaat lukken.

Maandag ben ik ook nog naar Mak's cafe geweest. Ik dacht in eerste instantie dat die dinsdag ook nog open zou zijn, maar niets was minder waar. Tegen sluitingstijd begonnen ze alles op te ruimen zoals gewoonlijk maar daarnaast werden alle stoelen verzameld het eten uit de koelkast verdeeld alle gasflessen werden mee naar huis genomen, etc. Ik heb Mak en Aya geholpen met spullen in de laadbak van de auto te stoppen en thuis weer naar de keuken te brengen. Het was raar om het zo compleet af te sluiten, het zag er maar kaal uit toen we terug naar huis gingen.

Woensdag begon de Ramadan dus. Hannah's vriend was er ook nog, uiteindelijk is hij tot en met vrijdag gebleven. Dus met zijn drieen stonden we om 4 uur op om naar de buren te gaan voor de Sahur (ontbijt). De Sahur is over het algemeen nog een vrij simpele maaltijd, vaak restjes van de avond daarvoor en een nieuw gerecht erbij. 's Avonds om half 8 gaan ze echter helemaal los. Er zijn over het algemeen ontzettend veel snacks, fruit, verschillende drankjes en natuurlijk de gebruikelijke rijst en de bijgerechten. Het vasten is niet echt heel lastig, je raakt er aan gewend en op het moment heb ik overdag niet echt honger, af en toe wel wat dorst maar als je gewoon doorgaat verdwijnt dat ook wel weer en zelfs dat wordt minder. Het is in ieder geval een hele beleving.

Dit weekend bleef ik weer thuis (net als volgend weekend). Vrijdag ben ik met Anga naar een Ramadan markt geweest. Ze bracht een jongen (familie?) en drie vrienden die aan de MRSM Gemencheh studeren naar het treinstation in Gemas en daarna zijn we dus daar naar de Ramadan markt geweest voor we weer naar huis gingen. Dat was best een uitdaging. Dan kom je rond een uur of vijf, nog anderhalf uur voordat je weer mag eten of drinken aan op een markt waar alleen maar eten en drinken verkocht wordt. Allerlei soorten lekkernijen en zelfs hele rijstmaaltijden. Het was aan de andere kant ook wel erg leuk en ik heb er ook wel van genoten.

Zaterdag avond ben ik met Anga naar een Ramadan markt in Melaka geweest. Deze keer zonder eten (of althans weinig) maar juist heel veel kleding en accessoires. Anga heeft hier een kraam met twee anderen waar ze schoenen en slippers verkoopt. In Maleisië is het gebruikelijk om tijdens Ramadan nieuwe kleding en accessoires te kopen voor Hari Raya Puasa, de feestdag na Ramadan. We vertrokken rond een uur of 8 en gingen pas rond half 1 weer terug naar Gemencheh. De markt ging echter nog wat langer door zonder ons, van wat Anga me verteld heeft loopt het pas rond een uur of vier leeg. Ook al was het pas erg vroeg in de Ramadan maand het was al ontzettend druk. Daar was ik nogal over verbaasd, de eerste dag kan ik me voorstellen en tegen het einde maar blijkbaar is het dus elke avond druk. Ik heb op Qaseh gelet, met Anga wat over de markt gestruind en wat geholpen met het reorganiseren van de slippers.

Zondag heb ik vooral veel geslapen en wat televisie gekeken. Ik heb Anga en Mak nog geholpen met het ontgraten en het verwijderen van de organen van de gedroogde ansjovisjes. Daarna kwam Hannah rond een uur of vijf weer thuis en zij had haar vriendin Gracie bij zich. Gracie was vrijdag vanuit Engeland overgevlogen en ze hadden het weekend in KL doorgebracht. Ik heb dus met haar kennis gemaakt en we hebben wat gepraat over het weekend en dergelijke. Maandag ging Gracie mee naar school en 's middags tegen drieen vertrokken ze weer naar Melakka. De rest van de week ben ik 'alleen' thuis. Ik slaap bij de buren en dat is zeker met de Ramadan ook wel makkelijk. Nu word ik namelijk wakker gemaakt als we 's ochtends vroeg kunnen eten in plaats van dat ik nog een half uur in de keuken zit te wachten tot het eten klaar is en iedereen zijn bed uit komt.

De tijd vliegt, alle kinderen trekken bedroefde gezichten als ik zeg dat 26 juli onze laatste dag is. Het is ook nog maar anderhalve week en dat klinkt toch wat te snel. Gelukkig heb ik aan de andere kant ook een hoop leuke dingen om naar uit te kijken. Ik ga nog een week naar Bali en Indonesië voor ik naar huis kom en de laatste paar dagen breng ik in Gemencheh met de buren door. Hoewel ik er ook steeds meer naar uit begin te kijken weer naar huis te gaan, komt aan de andere kant het afscheid wel erg dicht bij. Maar ik geniet zeker van mijn laatste paar weken hier!