Pap en Mam, Taman Negara en logeren

Hannah’s ouders verbleven de rest van de week in Melaka. Dinsdag is Hannah naar hen toe gegaan en woensdag zijn ze weer naar onze school gekomen. Die woensdag was er coco maar de sport ging niet door omdat het precies toen begon te regenen. Omdat er een hockey toernooi aankwam hebben we toen de spelregels doorgenomen. Donderdag na school vertrok Hannah met haar ouders richting Singapore. Mas was woensdag aangekomen en donderdag middag gingen zij en Anga op ziekenbezoek bij Kaka, het jongere zusje van Wafiq. Ze was namelijk al bijna de hele week ziek, ze had koorts en een opgezwollen keel waardoor ze amper dronk en niets at. Op zich was ze nog redelijk vrolijk ik heb nog wat met haar en Wafiq gespeeld en daarna nog even met de baby op schoot gezeten voor we aan de thee gingen. Omdat ze dus niets at en amper dronk is ze de volgende dag opgenomen in het ziekenhuis. Zaterdag avond ben ik met Mak en Aya daar ook nog mee naar toe geweest. Het was wel erg sneu, we kwamen net binnen op het moment dat ze haar medicijnen moest innemen, een soort drankje. Nou kan je je wel voorstellen dat geen enkele 4 jarige dat zonder protest doet dus uiteindelijk liep haar moeder met een huilende Kaka naar de verpleging om het daar te laten doen. Gelukkig is ze de dinsdag erna weer uit het ziekenhuis ontslagen dus ze heeft er niet al te lang hoeven blijven. Verder heb ik in het weekend niet al te veel gedaan.

Dinsdag kwam Hannah weer thuis en hebben we nog even bijgekletst. Maar nog veel belangrijker Mama en Papa waren maandag geland en dinsdag kreeg ik telefoon met hun nummer. Woensdag na school kwamen ze dan eindelijk aan, coco was afgelast omdat er een vergadering was. Dus na nog wat rondhangen was het rond vieren eindelijk zo ver. Na wat bijpraten en het uitpakken van alle spullen die ze hadden meegebracht, gingen we naar de buren voor het avondeten. Donderdag en vrijdag ging mama met mij mee naar school. Papa is nog wel meegelopen maar hij had geen zin om lang te blijven dus is vrij snel weer terug gegaan. Hij had toen tijd voor zijn grootste hobby, boodschappen doen. Donderdag middag was Mas ook weer terug, zij was zaterdag naar Johor vertrokken, en we hebben dodol gemaakt met zijn allen dus dat was best gezellig. Vrijdagmiddag zijn we nog bij het café wat gaan lunchen en daarna zijn we naar Melaka gegaan. Daar kwamen we rond een uur of 4 aan en na een uurtje bij het zwembad was het tijd om te douchen en naar Port Dickson te vertrekken. We vertrokken al wat laat en door het verkeer werden we ook nog een half uur vertraagd dus uiteindelijk een uur later dan gepland kwamen we aan voor het diner met Bala en zijn vrouw. Hij is soort van mijn baas maar dat is iedereen hier bijna. Papa en Bala konden het erg goed vinden met hun gedeelde interesse in geschiedenis. Het was dus een erg gezellige avond. De volgende dag zijn we na het ontbijt Melaka ingegaan en hebben we alle grote bezienswaardigheden bekeken en nog wat souvenirs gekocht in Chinatown. Ik was niet helemaal lekker dus ik heb nog wat geslapen en mama en papa zijn nog naar het zwembad gegaan. De volgende ochtend was ik nog steeds niet lekker dus na het ontbijt ben ik nog wat meer gaan slapen. ’s Avonds zijn we naar Chinatown gelopen waar een avondmarkt was en daar hebben we in een restaurant wat gegeten.

De volgende ochtend moesten we vroeg op om op tijd bij de boot naar Taman Negara te arriveren. De boot zou om 2 uur ’s middags vertrekken en het was nog 4 uur rijden. We vertrokken rond een uur of 8 en we liepen nog wat vertraging op maar rond half 2 kwamen we bij de boot aan. Deze vertrok een half uur later dus we hadden ook nog tijd om te lunchen. De boot was ontzettend mooi. We voeren midden door de jungle dus het uitzicht was geweldig, maar na een uur hadden we er wel mogen zijn. Jammer genoeg moesten we nog twee uur verder. Het was toen we aankwamen niet al te gezellig, de boot was niet erg comfortabel geweest maar gelukkig verbleven we op een mooi hotel en er was wifi. Althans de eerste avond. Daarna hield die er vakkundig mee op, maar ach wat wil je in een jungle. Het was erg leuk. Papa en ik zijn naar de Canopy walkway gegaan. Een soort hangbrug tussen de bomen. Later zijn we ook naar een orang asli stam geweest. Het was erg bijzonder. Het grappige is, is dat ze er zelf voor hebben gekozen om zo primitief te leven, de Maleise regering heeft namelijk voor alle orang asli stammen op een gegeven moment huizen gebouwd waar ze zouden kunnen blijven wonen. Maar deze stam en nog een andere hebben ervoor gekozen terug te keren naar de jungle en hun vroegere levensstijl voort te zetten. Woensdag ochtend gingen we weer terug met de boot, dit keer maar 2 uur dus al iets aangenamer. En daarna was het richting Kuala Lumpur waar papa en mama mij op de metro zouden zetten zodat ik met de bus weer naar Gemencheh kon gaan. Zij vertrokken daarna richting de Cameron Highlands. Ik moest nog een uurtje op het busstation wachten maar om vijf uur zat ik in de bus en ik was dus ’s avonds weer best bijtijds thuis. Hannah en ik hebben nog een poos bijgekletst en toen ben ik vroeg mijn bed ingedoken. Gister is Hannah na school vertrokken richting Phuket. ’s Avonds na het eten bleef ik nog even rondhangen en dat was erg gezellig. We hebben een Maleis praatprogramma gekeken wat over leraren ging, ik begreep er niet bijster veel van maar het was erg gezellig.

Vrijdag zou ik mijn bus ticket voor naar KL kopen. Een van de leraressen zou me om 3 uur een lift naar Gemencheh geven, ik had dus nog wat tijd om naar het café te gaan. Daar heb ik lekker gezeten en gegeten, tot het om 2 uur vlak voor ik wilde vertrekken erg donker begon te worden. Ik had nog de stille hoop dat het over zou waaien maar nee hoor. Om half 3 op het moment dat ik eigenlijk weer terug naar huis zou moeten gaan lopen barstte het los. De lift naar Gemencheh heb ik dus niet meer gehaald. Nou kreeg ik later toen ik wel weer thuis was nog weer een sms van papa en mama dat ze penang toch niet zo leuk vonden, dus dat ze zaterdag terug zouden gaan naar KL in plaats van zondag. Waardoor ze dan ook wat langer met mij door zouden kunnen brengen, eerst was het plan dat ik ze alleen zondag nog zou zien voor ze naar het vliegveld gingen. Dus ik naar de buren om in mijn beste Maleis te vragen of een van hen me naar Gemencheh kon brengen om een bus ticket te kopen. Gelukkig bleek mijn Maleis goed genoeg te zijn en vrij gemakkelijk was dat geregeld. Nadat ik een ticket had gekocht zouden we nog naar de KFC gaan, omdat we toch in de buurt waren (dacht ik). Maar toen we binnenliepen zat daar de rest van de familie en een grote groep kinderen aan de tafels met in het midden een grote taart. Wafi was zes geworden en het was zijn verjaardagsfeestje. Na dus lekker gegeten te hebben ben ik nog met de twee jongeren zussen de avondmarkt doorgelopen en daarna zijn we weer naar huis gegaan. Bij thuiskomst vroegen de buren of ik niet daar wilde blijven slapen. Ik had toch al niet zo’n zin om in me eentje terug te gaan dus het leek me wel gezellig. Het naar bed gaan hier verloopt wel wat anders dan thuis. Het is niet hup kind naar bed om 8 uur, nee die rennen nog rond tot ten minste 11 uur zo niet later. Als het dan tijd voor bed is gaan alle lichten uit en gaat iedereen liggen met zijn ogen dicht, zodat de kinderen uiteindelijk ook besluiten om te gaan liggen en zo in slaap vallen. Dit alles met de televisie nog steeds aan natuurlijk. Het was een leuke ervaring. Ik heb niet al te best geslapen, maar ik had wel een warme douche in de ochtend en er was geen school dus ik kon wel blijven liggen tot een uur of 10. Ik zal later deze week nog wat meer schrijven over afgelopen weekend.