Maleise bruiloft

Afgelopen weekend ben ik thuis gebleven. Zaterdag zou er een bruiloft zijn, dus ik had besloten daar heen te gaan. Hannah vertrok richting KL waar ze bij familievrienden bleef. Nadat Hannah vrijdag na school was vertrokken, zat ik op bed te lezen toen ik van mijn bed getrokken werd door Wafi, de oudste van de buurkinderen. Ze komen af en toe 's middags langs om te vragen of we willen spelen dus ik dacht dat hij dat nu ook deed, maar niets bleek minder waar. Ze maakten duidelijk dat ik de deur op slot moest doen en mee moest komen. Ik werd de auto ingeleid en we gingen op weg. Uiteindelijk stopten we bij een avondmarkt. Die hebben we doorgelopen en daarbij hoorde natuurlijk de nodige snacks. Na op en neer te hebben gelopen en een paar pyjamas voor de kinderen en een hoop voedsel rijker te zijn, was het weer tijd om terug te gaan. Bij thuiskomst hebben we dus lekker gegeten en het was erg gezellig. Ze hebben nog geprobeerd me te overtuigen om daar te blijven slapen, sinds mijn huis toch wel erg 'ver' weg is en ik helemaal alleen was. Maar ik besloot lekker mijn eigen bedje in te kruipen, ik was ook best moe.

De volgende ochtend zou ik om tien uur worden opgehaald om richting de bruiloft te gaan. Ik was uitgenodigd door de tante van de bruid. Die ochtend ging om half tien mijn telefoon met de melding dat ze er bijna waren. Gelukkig was ik vroeg opgestaan om mijn haren te wassen, anders was ik waarschijnlijk pas net mijn bed uitgerold. Na snel alle laatste dingen te hebben gedaan, ging ik dan op weg naar de bruiloft. Toen we aankwamen was het al best druk, hoewel er ook nog allerlei mensen bezig waren met het klaarmaken van de tafels en het bereiden van het eten. De ceremonie was in het huis van de bruid, in Maleisië is het gewoonte om een bruiloft eerst bij de familie van de bruid te vieren en dan bij de familie van de bruidegom, hoewel wel familie van beide aanwezig was. De ceremonie was dus in het huis en al het eten en andere activiteiten waren buiten voor de deur. Het was gelukkig stralend, want ik weet niet wat er was gebeurd als het had geregend. Na de ceremonie, waarbij alleen de bruidegom hoefde te tekenen. Was het tijd voor de bruid om zich om te kleden en haar make-up opnieuw te laten doen. Omdat de tante vrij druk was met het regelen van van alles en nog wat, liet ze mij onder de hoede van twee nichtjes, waarvan een de getuige/bruidsmeisje was. Dus toen kreeg ik de kans de bruid wat beter te leren kennen terwijl haar make-up werd gedaan. Ze sprak bijna perfect engels want ze had drie jaar in engeland gestudeerd. Het was erg gezellig en ze was erg aardig. Nadat ze weer helemaal op en top eruit zag was het tijd voor een traditie van Negeri Sembilan. De bruid en de bruidegom werden op twee stoelen gedragen. (Het was ongeveer 100 meter, dus niet erg ver maar het was erg leuk om te zien en voor hen waarschijnlijk ook ver genoeg, erg ontspannen zagen ze er niet uit op die stoelen.) Daarna was er nog een soort dans voor het bruidspaar en toen was het eindelijk tijd voor de lunch. De tante had mij haar plek gegeven, waardoor ik aan de tafel met het bruidspaar kwam te zitten. Het eten was ontzettend lekker, ook al voelde ik me niet totaal op mijn gemak. Daarna was het nog tijd voor felicitaties en foto's en heb ik hier en daar nog wat met mensen gepraat.

Zondagochtend werd ik om 8 uur wakker gemaakt doordat de buren voor de deur stonden, ik snel mijn kleren aan en daarna hebben ze me meegenomen naar hun cafe. Daar kreeg ik wat te eten en ondanks dat niemand van hen echt engels spreekt en ik amper maleis was het erg gezellig. Rond een uur of elf kwam ik weer terug thuis en ben ik wat gaan lezen en heb verder niet veel gedaan. Rond een uur of twee werd ik weer opgehaald voor de lunch, weer bij het cafe. Het regende de hele dag op en aan dus verder heb ik niet zoveel gedaan. 's Avonds kwam Hannah weer terug en hebben we een poos bijgepraat.

School was deze week vrij normaal. Het weer daarentegen niet echt tot en met dinsdag avond heeft het constant geregend. Het was een natte bende overal en dinsdag begonnen we allebei wat depressief te worden. Omdat je hier normaal toch veel buiten bent, belemmert de regen je enorm in wat je wel en niet kan doen. Gelukkig gingen we dinsdag middag naar Tampin met de buren, want we gingen fietsen kopen! Ik heb nu een prachtige knal roze kinderfiets. Het was het goedkoopst wat ze hadden en een van de grootste modellen, maar toen we ze thuis uitprobeerden bleek het toch wel een stuk kleiner dan gedacht te zijn. Het maakt niet veel uit, we moeten alleen wat meer trappen, maar met al dat eten hier is dat ook niet zo heel erg.

Woensdag hadden we coco wat erg leuk was, het was weer droog dus ook de hockey ging door. Het hockeyen was leuk maar met de oefeningen kon ik niet echt meedoen omdat de leerlingen met een evenaantal waren.

Vandaag werd ons verteld dat er volgende week de hele week geen school is in verband met het Chinees nieuwjaar. Daarnaast is er een schoolreisje voor de leraren naar Kelantan waarvoor ze ons meegevraagd hebben. We hadden echter gepland om naar KL te gaan en daar zouden we de vrijwilligers uit Terenganu en Lumut zien, maar ik denk er nu toch sterk aan om mee te gaan met de leraren en dan maandag hen allemaal in KL te zien. We gaan dan waarschijnlijk doordeweeks naar Seremban waar er nog drie nieuwe vrijwilligers zijn en dan donderdag richting Terenganu om de projecten daar te bezoeken en naar een eiland te gaan.