Seremban, hockey en Gunung Ledang

Vorige week donderdag hebben we na school onze was gedaan en ik heb de koelkast schoongemaakt. Toen we hier aankwamen stond er namelijk nog van alles in, onder andere een aantal eieren, en de koelkast had in voordat wij kwamen uitgestaan. Dus we vertrouwden het niet helemaal. Onze buren hadden de spullen eruit gehaald en onze douche gerepareerd die woensdag uit elkaar gevallen was. Dus we hoefden hem alleen nog schoon te maken, helaas ruikt hij nog steeds niet helemaal fris, maar ik denk dat daar niet veel aan te doen is.

Donderdag avond voelde ik me niet helemaal goed en toen we ’s avonds bij de buren gingen eten, heb ik de halve keukenvloer ondergekotst. Ik schaamde me dood, maar ze reageerde allemaal heel vriendelijk, wat het eigenlijk in het begin nog erger maakte, maar uiteindelijk was dat wel fijn. Een van de buren is masseuse en ze stond erop me een hoofdmassage te geven om alle slechte gassen uit mijn lichaam te halen. Dat was op zijn zachtst gezegd nogal een ervaring. De massage zelf was erg fijn, alleen maakte ze ondertussen de hele tijd een soort gorgel geluiden en boeren, wat dus het gas in mij zou zijn dat ze eruit haalde. Af en toe was het lastig om niet in lachen uit te barsten. Na de massage zijn we vrijwel meteen naar huis gegaan en ben ik mijn bed in gedoken.

Vrijdag voelde ik me gelukkig alweer een stuk beter. ’s Ochtends waren Nick en Josh, twee andere project trust vrijwilligers, aangekomen vanuit Terenganu. Terenganu ligt ongeveer aan de andere kant van Maleisië dus ze hadden er een busrit van 9 uur op zitten. Wij moesten ’s ochtends nog naar school maar in die tijd hebben zij wat bijgeslapen, dat is in de bussen hier nogal lastig met de muziek die constant aanstaat. Nadat Hannah en ik klaar waren in school hebben we wat gegeten en ze de omgeving een beetje laten zien. Daarna hebben we een film gekeken en toen was het alweer tijd om naar Gemencheh te gaan. We zouden namelijk de bus van 8 uur naar Seremban nemen en daar bij de Ierse mensen, die ook bij Brighton werken, blijven slapen. Voordat we de bus namen hebben we wat rondgelopen op de avondmarkt die, gelukkig, wat groter was dan die in Gemas. Rond een half 8 zijn we naar de busstop gelopen, zodat we op tijd zouden zijn om ergens te kunnen zitten. Het wachten kon beginnen, in het begin was het niet zo erg we praten nog wat over van alles en nog wat maar na een uur waren we toch wel wat bezorgd of de bus uberhaupt nog zou komen. Gelukkig kregen we via via te horen dat de bus vertraging had, maar dus wel kwam. Ik denk dat we rond een uur of 9 eindelijk in konden stappen. Toen we rond elven eindelijk in Seremban waren aangekomen namen we een taxi naar het huis van de Ieren. Dit was helaas niet zo simpel als het klinkt. De taxichauffeur wist niet precies waar het huis was en omdat wij er nog nooit geweest waren wisten we het ook niet precies. Na wat telefoontjes en wat verkeerde afslagen, zijn we uiteindelijk toch goed en wel op de bestemming aangekomen. Het huis zelf was echt ongelofelijk, ik denk dat je het het best met een villa/mansion kunt vergelijken. Ze huren het huis en ze kunnen het alleen betalen omdat ze met zijn zessen zijn, maar het is echt ongelofelijk mooi en groot. Er waren 5 tweepersoons kamers en 6 badkamers.

Zaterdag was de opening van de preschool (kleuterschool) van Cj en Collin, twee van de ierse mensen. Cj en Collin werkten voordat Hannah en ik hier kwamen in onze school, om de school voor te bereiden op onze komst. Nu hebben ze in samenwerking met Brighton een preschool geopend. Het is niet bepaald voor de armere mensen, maar het was leuk om te helpen met de opening. Ik had de leiding over de knutsel kamer en ik heb twee uur achter elkaar met verschillende kleuters geschilderd. We zijn niet de hele dag gebleven maar ’s middags terug naar het huis gegaan waar we een beetje hebben uitgerust en rondgehangen. ’s Avonds gingen we uit eten naar een chinees restaurant om de opening te vieren. Daarna zijn we nog naar een bar gegaan en uiteindelijk waren we denk ik rond een uur of 4 ’s nachts pas weer thuis. Het was enorm gezellig geweest maar ik was ook wel ontzettend moe.

Zondag hebben we tot een uur of 12 geslapen en daarna zijn we naar Port Dickson gegaan. Port Dickson is een vrij populaire badplaats waar veel mensen uit Seremban en Kuala Lumpur heen gaan als ze naar het strand willen. Het was er heerlijk, het water is hier lekker warm in tegenstelling tot de ijzige noordzee die wij hebben. Toch is het verfrissend om het water in te gaan. Helaas hadden we niet zo goed nagedacht en hadden onze spullen te dicht bij de zee gelegd. Dus toen de vloed opkwam begon alles te drijven, inclusief mijn kleren en telefoon. Mijn telefoon was niet meer te herstellen dus uiteindelijk heb ik op het busstation een nieuwe gekocht. De busreis was vrij koud. Met natte kleren in een bus waar de airco zo laag mogelijk staat is niet echt aan te raden.

Maandag hadden we vrij, omdat het zondag Malaysia dag was. In sommige staten van Maleisië is het weekend van vrijdag en zaterdag dus als er zondag een feestdag is hebben ze daar zondag vrij en de andere staten hebben dan maandag een extra vrije dag. Josh en Nick werken in een school in Terenganu, een van de staten die vrijdag en zaterdag weekend hebben. Dus zondagavond hadden ze een nachtbus teruggenomen naar Terenganu. Hannah en ik werden maandag allebei vrij vroeg wakker, dus we zijn rond een uur of 10 naar de grote shoppingmall gegaan. We moesten namelijk schoenen voor school kopen die je makkelijk aan en uit kunt trekken. In sommige lokalen en de staffroom moet je namelijk je schoenen uit doen. Het grappige is, is dat het op deze school niet een religieuze reden heeft, ze doen het om de vloeren schoon te houden. We hebben in de shoppingmall ontbeten, ik had brood met twee gekookte eitjes, wat een aangename afwisseling is van al het aziatische eten. Het is toch wel heel anders en het is fijn om af en toe iets simpels westers te eten.

Nadat we schoenen hadden gevonden zijn we terug naar het huis gegaan een daarna naar een zwembad vlakbij. Daar hebben we van 2 tot half 5 rondgehangen. Ik was na afloop wel lichtelijk verbrand omdat we onze zonnebrand waren vergeten in te pakken, maar het is allemaal weggetrokken en nu ben ik best wel bruin. ’s Avonds hebben we de bus terug naar huis genomen en toen we rond half tien thuis kwamen zijn we bijna gelijk naar bed gegaan.

Dinsdag was een vrij normale dag. We hebben ’s middags nog wat boodschappen gedaan in Gemencheh en verder thuis wat rondgehangen. We hadden willen wassen, maar onze wasmachine deed het niet omdat het verlengsnoer stuk was.

Woensdag was wat minder normaal. Allebei onze engels leraren waren niet op school omdat er een conferentie of iets dergelijks was, normaal gesproken volgen we allebei een leraar naar de lessen en helpen daar dan de kinderen met opdrachten en andere dingen. Omdat ze er allebei niet waren hadden we geen idee wat we moesten doen, dus hebben we ’s ochtends geholpen met de sportles en zijn we na de lunch vroeg naar huis gegaan. Ik heb ’s ochtends met de jongens van year 6, groep 8, die net hun examens hebben gehad, hockey gespeeld. Het was wat wennen om op een hobbelig grasveld te spelen, maar al met al waren ze zeer onder de indruk. Dus dat is weer mooi meegenomen. Ik heb geprobeerd ze de reverse dribble (?),dat je een rondje draait om je tegenstander te passeren, te leren en te helpen met hun grip bij het slaan van de bal. Ze hielden hun stick namelijk onderaan het handvat met beide handen vast ipv bovenaan.

Woensdag middag zijn we met de buren naar Gunung Ledang geweest. Dit is een nationaalpark in johor, op ongeveer een half uur rijden van waar wij zitten. In Gunung Ledang is een waterval en daar zijn we wezen zwemmen en eten natuurlijk (je kan nooit genoeg eten, hier). Hannah en ik waren echter vergeten om een extra paar kleren mee te nemen, dus eindigde we weer met natte kleren in een auto met de airco aan. Ik ben daardoor nu best wel erg verkouden, ik loop de hele tijd te sniffen. Ik hoop dat het gauw wat minder wordt, maar met alle airconditioning hier weet ik dat niet zo zeker. Het was erg leuk om met alle kinderen te spelen en erg bijzonder om daar te zwemmen en de waterval te zien. Op dat soort momenten kan ik bijna niet geloven dat ik dit echt meemaak.

Gister was een meisje uit year 2, groep 4 jarig. Dus we hebben engelse liedjes gezongen en cake en andere lekkernijen gegeten die ze had meegebracht. Verder moesten Hannah en ik weer samen de klassen van haar leraar overnemen omdat hij niet op school was. Ik begin dat zo langzamer hand wel wat vermoeiend te vinden want ik wil mijn eigen klassen ook wat beter leren kennen. ’s Middags hebben we wat gewassen en laat geluncht/vroeg gedineert. Daarna ben ik vroeg naar bed gegaan omdat ik wat last van mijn hoofd had gekregen door mijn verkoudheid.

Vandaag is Hannah’s leraar er weer niet en worden we dus weer geacht de lessen over te nemen. Gelukkig is het een kort dagje. Vanmiddag nemen we de bus van 2 uur naar Kuala Lumpur. Een vriendin van Hannah woont daar vlakbij en we blijven het weekend bij haar slapen. Ik heb er ontzettend veel zin in.

Ik ben trouwens achter mijn adres gekomen, dus bij deze mijn adres voor de rest van het jaar:

Rianne van Ladesteijn
D/A Bizar Bin Ahmad
Kampung Tenai
73200 Gemencheh
Negeri Sembilan
Malaysia

Post wordt met open armen ontvangen! (komt op de muren te hangen, zodat het huis wat gezelliger wordt) Dus ik hoop gauw van jullie allemaal iets te horen ;)