Eerste indrukken

Het is een drukke tijd geweest sinds ik 30 augustus op het vliegtuig naar Kuala Lumpur ben gestapt.

De vlucht zelf viel gelukkig wel mee, hoewel we wel een uur vertraging hadden vanaf London en Amman en nog een tussenstop maakte in Bangkok. Ik had gedacht dat de vlucht van 17 uur eindeloos zou lijken, maar het was erg gezellig en naast eten en heel veel slapen heb ik me goed vermaakt.

De eerste vier dagen zijn we in een hotel in Seremban geweest. We hebben hier onze hosts nog eens ontmoet en hen beter leren kennen. Ook hebben ze ons nog meer informatie gegeven over wat van ons verwacht wordt. Tijdens een diner de tweede avond hebben Hannah en ik veel gepraat met een Iers koppel. Zij waren namelijk de afgelopen 2 maanden op onze school geweest om de school en leerlingen een beetje voor te bereiden op onze komst. Verder zijn we een dag naar Malaka geweest. Dit was erg leuk. Malaka is namelijk een stad die zowel in de handen van de Portugezen als van de Nederlanders en de Britten is geweest. Hierdoor heeft het een heel divers historisch centrum. Verder hebben we een poging gedaan wat eerste Maleise woorden te leren, maar ik moet zeggen dat er niet heel veel zijn blijven hangen. Ik begin wel steeds vaker woorden te herkennen als de leraren in het Maleis met elkaar praten.

Dinsdag zijn Hannah en ik naar de school gebracht, dit verliep helaas niet heel soepel. We werden om kwart over 8 bij het hotel opgehaald door het Ierse koppel, dat met ons mee zou gaan om ons voor te stellen en rond te leiden. We zouden eerst nog langs het Brighton hoofdkantoor gaan om daar mr. Bala, die soort van onze baas is, op te halen. We hebben alleen ongeveer 2-3 uur op hem moeten wachten omdat zijn auto niet wilde starten en hij onderdelen bij een winkel moest halen voordat dit wel lukte. Na 2-3 uur wachten kwam hij eindelijk en zijn we met zijn allen naar de school gereden. De school ligt ongeveer 6 kilometer buiten Gemencheh in een 'dorpje' van wel 8 huizen. De school zelf is prima, de leraren zijn heel aardig en de leerlingen vinden Hannah en mij helemaal het einde. Het lesgeven is wel nog wat lastig, omdat ik me er nog niet echt in thuis voel en nog niet zo goed weet wat ze van me verwachten.

Gister hebben Hannah en ik kennisgemaakt met onze sponsor. Ik weet niet precies wat hij voor ons sponsort, maar het was een aardige man en zijn vrouw was volgens mij een Ierse. Hij heeft alleen wel de druk wat hoger gemaakt. Hij zei namelijk dat wij de resultaten van het Engels omhoog moeten krijgen en dat hij anders de stekker eruit trekt. De Engels resultaten zijn op het moment vrij laag omdat de mensen hier nooit echt Engels spreken, zelfs in de Engelse lessen niet echt. Er wordt wel in het Engels instructie gegeven maar heel vaak praten de leerlingen in het Maleis tegen de leraar, omdat ze de woordenschat niet hebben of het vertrouwen niet hebben.

Het huis waar we verblijven is best prima. Het is vijf minuten lopen vanaf school en het hoort bij 1 van de 8 huizen in dit kleine dorpje. Er zijn drie kamers, waardoor we een extra kamer hebben voor als andere vrijwilligers langskomen, niet dat er hier veel te doen is, maar het zou kunnen. Het enige wat jammer is, is dat er geen kasten in het huis zijn, op de keuken kastjes na. Dit betekent dat het best een troep is, ik heb nu al mijn spullen half in mijn tas en half op het tweede bed in mijn kamer liggen maar het is niet echt praktisch. Ook is de badkamer op zijn zachtst gezegd erg basic. We hebben een gat in de grond, dat men hier een toilet noemt, en in dezelfde ruimte een douche met alleen koud water. Daarbij lekt alles, dus is het constant nat.

Van het weekend gaan Hannah en ik terug naar Seremban, het is namelijk de Hari Raya maand en er is open huis. Met deze maand vieren moslims het einde van de Ramadan. We worden vandaag om 12 uur van school opgehaald, het is namelijk een korte dag, en dan blijven we tot en met zondag. Ik heb er wel zin in want ik kan wel een gewone douche gebruiken.

Hannah is op het moment ziek dus dat is ook wel lastig, ze voelde zich gister niet goed en is na school met koorts naar bed gegaan. Vandaag zijn we met twee andere leraren naar een kliniek in de buurt geweest en ze hebben haar wel 7 verschillende soorten medicijnen meegegeven. Ze is nu weer thuis, ik denk aan het slapen, maar ik hoop dat ze snel weer opknapt.