Yoga, basketbal en nog een muurschildering

Afgelopen weekend zijn Hannah en ik naar Seremban geweest. We verbleven bij Aoife en James (voorheen deel van de Ieren, maar de andere vier zijn verhuist). Het weekend begon niet al te best. Eerst moesten we twee en een half uur wachten op onze lift. We zouden namelijk om half 1 worden opgehaald, maar dit werd uiteindelijk 3 uur. Het stomme was dat toen we om 1 uur belden om te vragen of we uberhaupt nog werden opgehaald er alleen gezegd was dat onze lift onderweg was. Als ze ons hadden verteld dat hij er pas om 3 uur zou zijn dan had ik nog iets kunnen doen in de tussentijd, maar nu zaten we vast en hebben we twee uur rond ons huis gehangen. Daarnaast gingen we eerst naar het kantoor waar we nog weer een preek kregen. Dus ik was niet in een al te beste stemming toen we bij Aoife en James aankwamen. Gelukkig zijn zij altijd redelijk vrolijk en ook wel grappig, waardoor het snel weer voorbij was. 's Avonds gingen we met Aoife naar yoga en daar had ik ook wel zin in, dus dat hielp ook nog wat. De yoga was achteraf wat teleurstellend. Het was een enorme chaos. Twee leraren hadden afgezegd vlak voor de les, maar daarnaast liep alles dus ook door elkaar. Mensen waren overal hun eigen oefeningen aan het doen, hard op aan het tellen enz. Het was niet echt rustgevend.

Na de yoga hebben we pizza gegeten bij Aoife en James thuis. James had voor een les namelijk nog pizza dozen nodig en Domino's had ze hem niet gratis willen geven. Er zat dus niets anders op dan pizza te bestellen. Na het eten kwam er nog een vriend van hen over de vloer en hebben we een poos buiten gezeten. Ik ben niet al te laat naar bed gegaan want we moesten zaterdag om 8 uur weer in de auto zitten. We gingen namelijk naar Melaka voor een basketbal wedstrijd. Een van de andere mentoren had op een van zijn scholen dit evenement georganiseerd. Het was nu het 3 jaar op rij en in de ochtend waren er verschillende optredens van de school en scholen uit de buurt. Er was een groep jongens uit jaar 1 die dansten op 10 little indian boys en een hoop andere zang en dans. Het hoogte punt was toch wel het sneeuwwitje toneelstuk. Dat was erg schattig en ook best grappig op sommige punten. Na alle optredens was het tijd om de stoelen aan de kant te schuiven en ons op te warmen voor de basketbal wedstrijd. Het was de mentoren (vrijwel alle westerlingen) tegen de chinezen uit de buurt. Nou klinkt dat alsof wij in het voordeel zouden zijn gezien lengte en dergelijke maar daar vergis je je flink. De twee jaren ervoor waren de mentoren dik ingemaakt. De chinezen spelen erg goed en snel, ik denk dat ze het vaker dan een keer per jaar spelen. We begonnen de eerste helft nog best goed en stonden met 18-12 maar 6 punten achter. Helaas ging de tweede helft wat minder. Op zich ging het nog steeds wel redelijk, maar wij scoorden niet meer en zij nog wel. De stand eindigde dus in 30-18. Na het basketballen was het natuurlijk tijd voor een afsluitende maaltijd (het blijft maleisie). Dus na wat eten gingen we rond een uur of 1 weer terug naar Seremban. Daar heb ik 's middags een dutje gedaan voordat we 's avonds uit eten gingen voor aoife's verjaardag. We gingen naar een koreaans restaurant en het eten was erg lekker. We hadden geen borden zoals we thuis kennen maar kleine bordjes (kleiner dan gebakschoteltjes), waarop je kleine beetjes opschepte van de schalen die op tafel stonden. Vooral de salade met eend en de koreaanse pannekoek (een soort combinatie tussen een omelet en een pannekoek) waren erg lekker. Door de kleine bordjes heb je echter niet zo makkelijk door hoeveel je in totaal eet en zelfs als je vol zit blijf je kleine beetjes eten omdat er toch nog eten over is, en een klein beetje kan geen kwaad. Aan het eind van de maaltijd zat iedereen dan ook propvol. We hadden sowieso iets te veel eten besteld. Na het eten zijn we nog naar een bar geweest waar ik een poos pool gespeeld heb met een aantal anderen. Het was een erg leuke avond.

Zondag hebben we niet zo heel veel gedaan. Ik heb de hele middag televisie gekeken samen met Aoife. Hannah is nog naar het zwembad in de buurt geweest en James heeft zijn kater uitgeslapen. Hannah's vader had haar zaterdag vier keer gesmst of ze zondag kon skypen en omdat de laatste bus om 4 uur ging besloten we om dan maandag ochtend vroeg naar school te gaan zodat zij haar vader kon skypen en we nog wat langer konden blijven. Uiteindelijk bleek haar vader 's middags helemaal niet te kunnen skypen omdat hij ging golfen.

Maandag ochtend zouden we de bus van kwart over 6 richting tampin nemen en dan een bus naar Gemencheh. We hadden een taxi geboekt voor kwart voor 6, het busstation is ongeveer tien minuten rijden dus ruim op tijd zou je denken. Helaas zijn maleise mensen zoals je eerder in mijn blog al las niet zo stipt. Dus toen de taxi er om tien over 6 nog niet was hebben we deze maar afgezegd. De bus zouden we namelijk niet meer halen en we dachten dat Aoife of James ons dan over een half uur/ uur wanneer zij naar hun werk zouden gaan ons wel een lift zouden kunnen geven. Dit was op zich een logische gedachte alleen haddden we er geen rekening meegehouden dat hun uren wat anders zijn dan die van ons. Ze hadden die middag een avondcursus en daarom gingen ze pas later naar hun werk. Aoife werkt in Kuala Pilah wat ongeveer 40 minuten van Gemencheh is dus stelde ze voor om ons een lift daar naar toe te geven en dat we dan vandaar een bus naar gemencheh zouden nemen. Dat zou ons aanzienlijk in tijd schelen. Lokale bussen gaan namelijk niet zo snel, in plaats van ongeveer 30 min. in de auto naar Tampin, duurt dat met de lokale bus al gauw anderhalf uur. Dus gingen we rond een uur of negen op weg naar Kuala Pilah. Toen we daar aankwamen waren er geen bussen te zien dus besloten we om dan maar een taxi naar school te nemen. We wilden maandag met de muurschildering voor de Preschool beginnen. Ik wist met het maleis dat ik ken een taxi voor 40 ringgit te regelen naar school. We hadden onderweg nog wel wat file maar om 12 uur kwamen we op school aan. Ik precies op tijd voor mijn year 2 les en hannah op tijd om aan de muurschildering te beginnen.

We hadden deze week ook een drukke week. Ten eerste zijn de lessen voor year 6 veranderd we hebben nu lessen in blokken van 2,5 of 1,5 uur. Dinsdag en donderdag ochtend heb ik een blok van 2,5 uur en dan donderdag middag nog een blok van 1,5 uur. Op zich is het best fijn om wat langere lessen te hebben omdat ze nu ook werk in de lessen doen waardoor ik meer kan helpen. Hiervoor hadden we ook lessen van een half uur en normaal was het dan alleen theorie of uitleg, dus voor mij was er niet zo veel te doen. Aan de andere kant is 2,5 uur wel erg lang. Gelukkig heb ik donderdag ochtend de year 2 les gedaan het eerste uur. Dat is wel leuk om ook in mijn eentje te doen, hoewel het af en toe wel donderstenen zijn. Ik denk dat ik volgende week misschien kijk of ik de year 5 lessen die in de blokken vallen ook kan overnemen. De school heeft alleen de year 6 lessen aangepast en verder niet naar het rooster gekeken dus nu zijn er af en toe klassen zonder leraar en zonder les.

Maandag avond waren we uitgenodigd door een vriendin van hannah om bij hen te komen eten. Haar moeder heeft een klein straatcafe tussen ons huis en de school en Hannah komt daar vrij veel. Ik vind Mak shop fijner om te zitten, maar zeg wel altijd vriendelijk gedag. Het was erg leuk om bij een andere familie een kijkje te nemen. Verder hebben we deze week veel aan de muurschildering bij de preschool gewerkt. Hij is bijna klaar, ze willen alleen de achtergrond nog blauw schilderen (van de lucht) en volgens mij moet er nog een stuk tekst boven. Ik hoop dat we het voor woensdag af hebben want ik weet niet of ze tijdens ramadan er nog aan willen werken. Alles lijkt namelijk te stoppen tijdens ramadan. Alle cafe's zijn dicht (ook de school kantine) en er zijn geen buitenschoolse activiteiten. Ook alle sport is afgelast. Dus ik ben benieuwd hoe het gaat worden. Mak en Anga vinden het erg leuk dat ik wil proberen mee te doen en dat geeft zo ook wel weer motivatie. Maar eerlijk gezegd weet ik niet hoe lang ik het vol houd om iedere dag om 4 uur 's ochtends op te staan om rijst te eten en dan tot 7 uur 's avonds niets meer. Maar we zien het wel.

Deze week en afgelopen week hadden we ook twee vieringen. Ik heb geen idee waarvoor. Als je kenduri opzoekt op google translate is de vertaling feest of banket, dus dat helpt me ook niet zo veel verder. Vorige week was het bij ons thuis. Of nouja bij Mak thuis. Overdag was ze de hele dag aan het koken en ik heb nog geholpen met het snijden van komkommer, tofu en andere groentes. 's Avonds kwamen een boel mensen langs. Alle vrouwen en meisjes bleven in de keuken en de mannen zaten voor. Het eten was erg lekker en het was ook best gezellig. Ik vind het niet zo'n probleem om lekker in de keuken te blijven zitten want het is daar een stuk informeler en je hebt dus meer vrijheid om te doen wat je wil en te praten. De tweede was gister. Het was bij een van de vriendinnen van Mak die ook in de shop werkt. We gingen er rond een uur of 8 pas naar toe dus al het kook werk was al gedaan maar ik heb nog wat geholpen met het compleet maken van de dienbladen en die klaar te zetten. Het was erg gezellig en toen de meeste mensen alweer naar huis waren hebben we nog een poos daar gezeten en een soap gekeken. Hij had engelse ondertitels dus ik kon ook nog volgen waar het over ging. Zeker een pluspunt.

Verder ben ik van de week nog een aantal keer naar Mak's shop geweest. Woensdag begint Ramadan en dan gaat alles dus dicht, dus nu het nog kan ga ik als ik tijd heb. Verder ben ik donderdag met Mak, Anga en Qaseh naar Segamat geweest naar een stoffen en baju winkel. Het was een hele grote winkel en ze hadden erg mooie baju's en stoffen, maar ik had niet genoeg geld bij me en daarnaast was ik veel te druk met het letten op Qaseh dat ik ook de kans niet had goed rond te kijken. Het was wel erg leuk. Op de terugweg gingen we langs Ira (wafi's moeder). Het was namelijk haar verjaardag dus we hadden een klein verjaardags feestje. Hoewel Ira volgens mij niet al te blij was dat ze weer een jaar ouder was, dat probleem heb je overal. Het was erg gezellig. Al met al was het dus een drukke maar ook erg leuke week.

Dit weekend ben ik thuis. Vanochtend hadden we een science en mathematics programma op school. Georganiseerd door MRSM en de leraren hadden mij gevraagd ook even te komen. Er was niet echt iets te doen, maar ik heb mijn blog nu weer af. En het is ook wel leuk om daar ook wel deel van uit te maken. Wat ik verder doe dit weekend weet ik nog niet, dat zie ik wel met de tijd.